شجاع ترین خلبان های دنیا

یکی از شجاع ترین خلبانان خطوط هوایی شرق چین، با تصمیم درست و سرعت عمل خود توانست جلوی یک تصادف را در باند فرودگاه را بگیرد و جان ۴۳۹ نفر را نجات داد. از آن پس این خلبان قهرمان نامیده شد و به او پاداش نقدی تعلق گرفت.

بنابر گزارش رسانه های چین، خلبانی به نام “هی چائو” که پشت سکان هواپیمای ایرباس A320-200 نشسته و آماده پرواز از باند فرودگاه بین المللی شانگهای هونگ چیائو و در حال سرعت گرفتن بود، ناگهان هواپیمای دیگری از خطوط هوایی شرق چین، ایرباس A330-300، از پکن را، در مسیر راه خود دید. در این لحظه خلبان تصمیم گرفت که به راه خود ادامه داده و به سرعتش افزوده و با یک برخاست شیبدار از روی باند فرودگاه، بلند شود. این تصمیم جلوی برخورد هواپیمای او با هواپیمای دوم را تنها با فاصله ۱۹ متری، گرفت. بنابر گزارش ها ۴۱۳ مسافر و ۲۶ خدمه، از سرنشینان هر دو هواپیما بودند.

این اتفاق می توانست منجر به حادثه شود، و درست شبیه فاجعه ی فرودگاه تنریف در سال ۱۹۷۷ بود که مرگبارترین سانحه هوایی تا به امروز نام گرفت.  در آن رویداد ۵۸۳ نفر پس از برخورد با بوئینگ ۷۴۷s کشته شدند. تحقیقات نشان داد که برج مراقبت، مسئول این اتفاق بود و درحالی که آقای هو به دلیل عملکردش پاداش نقدی معادل ۳۶۰ هزار پوند دریافت کرد، دو کارمند برج مراقبت که مسئول فاجعه تنریف بودند، از شغل خود برکنار شدند.

در این مقاله به چند اتفاقی که ممکن بود به فاجعه تبدیل شوند می پردازد:

۱- حادثه جاکارتا ( ۲۴ ژوئن ۱۹۸۲)

هواپیمای خطوط هوایی بریتانیا از هیترو به اوکلند در حال پرواز و عبور از جاکارتا بود که با خاکسترهای آتشفشانی فوران کوه گلانگنگ، برخورد کرده و در نتیجه هر چهار موتورش از کار افتادند. طبیعتا تشویش و نگرانی، کابین خلبان را دربرگرفت و در همان حال مهندس پرواز اعلام کرد که: “باورم نمیشه، هر چهار موتور از کار افتادند.”

کاپیتان اریک مودی، با این عبارت به مسافران قوت قلب داد: “خانم ها و آقایان، خلبان صحبت می کند. ما دچار یک مشکل کوچک شدیم. هر چهار موتور هواپیما از حرکت ایستاده اند. اما نهایت تلاش مان را می کنیم تا آنها را دوباره به کار بیندازیم و به شما اطمینان می دهم که دچار وضع بسیار بدی نخواهید شد.” در حالی که مسافران شروع به نوشتن یادداشت هایی برای عزیزانشان کردند، مودی محاسبه کرد که قبل از برخورد به سطح دریا، تا چه مسیری می تواند هواپیما را در حال سرخوردن روی هوا نگاه دارد و نتیجه گیری او ۹۱ مایل (۴۵/۱۴۶ کیلومتر) بود. خوشبختانه وقتی هنوز در ارتفاع ۱۳۵۰۰ پایی(۴ کیلومتر) بودند، موتورها دوباره شروع به کار کردند.

۲- پرواز ۵۳۹۰ خطوط هوایی بریتانیا ( ۱۰ ژوئن ۱۹۹۰)

در این اتفاق قابل توجه که هنگام پرواز هواپیمایی از خطوط هوایی برتانیا به سمت مالاگا با ۸۱ مسافر رخ داد، پنل شیشه ی جلوی هواپیما که بد نصب شده بود، از جایش درآمد و “تیم لنکستر” خلبان را با خود تا نیمه های کابین، به بیرون کشید. سر و بالاتنه او بیرون از کابین و در ارتفاع ۵ کیلومتری و در معرض باد با سرعت ۴۸۳ متر درساعت بود و فقط پاهایش داخل کابین بودند که مهمانداران هواپیما محکم آنها را گرفته بودند. الستر آتچیسن، کمک خلبان، فرود اضطراری انجام داد اما به دلیل وجود صدای جریان هوا در کابین، نمی توانست صدای برج مراقبت را بشنود. با اینحال سرانجام توانست هواپیما را سالم در ساوت همپتون به روی زمین بنشاند. در این شهر، لنکستر به سبب جراحت های وارده، از جمله سرمازدگی، شوک و یک دست شکسته، تحت درمان قرار گرفت.

۳- معجزه در هادسون ( ۱۵ ژانویه ۲۰۰۹)

شاید این حادثه، شناخته شده ترین مورد این اواخر باشد که باشهامت ترین خلبان را معرفی می کند. چسلی سولنبرگر سوم، که پشت سکان پرواز ۱۵۴۹ خطوط هوایی ایالات متحده بود، پس از اینکه یک دسته از غازهای کانادایی، هواپیما را از کار انداختند، توانست هواپیما را سالم روی رودخانه هادسون بنشاند و تمام ۱۵۵ مسافر خود را از مرگ حتمی برهاند. پاداش سولنبرگر، قرارداد چاپ کتابی از سوی انتشارات هارپرکالینز از این ماجرا و بازنشستگی زود هنگام بود.

۴- حادثه ویندسور ( ۱۲ ژوئن ۱۹۷۲)

پرواز ۹۶ خطوط هوایی آمریکا از لس آنجلس به نیویورک، پس از توقفی کوتاه در دیترویت، دچار مشکل شد. درب قسمت بار عقب هواپیما، ناگهان شکست و کاهش فشار ناگهانی و انفجاری، بخشی از کف هواپیما را خرد کرد و موجب قطع کابل کنترل و در نهایت از کار افتادن یکی از موتورها شد. کاپیتان برایس مک کورمیک، ابتدا تصور کرد هواپیما در آسمان با چیزی برخورد کرده است و اعلام وضعیت اضطراری کرد. در همان حال که مهمانداران هواپیما، ماسک های اکسیژن را به مسافران می دادند (به دلیل اینکه هواپیما در زیر محدوده ۱۴۰۰۰ پایی- ۴ کیلومتری- قرار داشت، ماسک های اکسیژن به طور خودکار از جای خود خارج نشده بودند). هواپیما به دیترویت بازگشت و علی رغم اینکه مک کورمیک مجبور بود با سرعت بسیار خطرناکی فرود داشته باشد، توانست هواپیما را صحیح و سالم به روی زمین بنشاند.

۵- گیملی گلایدر ( نام مستعار خطوط هوایی ایرکانادا) ( ۲۳ ژوئیه ۱۹۸۳)

پرواز ۱۴۳ هواپیمایی ایرکانادا، در ارتفاع ۵/۱۲ کیلومتری و در نیمه های مسیر راه مونترال به ادمونتون بود که به دلیل اشتباه محاسباتی در سوخت گیری ناشی از تغییر تازه شان از سیستم متریک به سیستمی دیگر، دچار مشکل شد. از آنجایی که دستگاه الکترونیکی پنل ابزار هواپیما از کار افتاده و تمام برق هواپیما رفته بود، مشکل سوخت، زودتر معلوم نشد. خوشبختانه کاپیتان باب پیرسون، خلبان هواپیمای گلایدر بسیار باتجربه بود و توانست هواپیمای بوئینگ ۷۶۷ را به فرودگاه آرسی ای اف ایستگاه گیملی هدایت کند. فرود بسیار سختی بود و به علت شدت زیادی که پیرسون مجبور بود ترمز کند دو تا از لاستیک های هواپیما منفجر شدند. دماغه هواپیما به زمین برخورد کرد و موجب آتش سوزی کوچکی شد. اما تمام ۶۱ مسافر، کوچکترین صدمه ای ندیدند.